De naam dag van lazarus
Door: Irene
12 April 2014 | Griekenland, Athene
Om half 8 ging de wekker al. Emilie riep onmiddellijk snooze. Toch stonden we een kwartiertje later al klaargepakt om naar de lobby te gaan. Eerst even een lekker ontbijtje. De Grieken hebben echt bijgeleerd, van een te zoet glaasje limonade met een droog cake je in 1985, was het veranderd in een prima ontbijtbuffetje. De droge cakes waren er desondanks nog bij, maar de keuz e is aanmerkelijk ruimer.
Om negen uur scherp kwam de man van de auto. Na wat plichtplegingen ontvingen we de sleutels van een rode Fiat Panda en konden we op weg. Het was eigenlijk vreemd rustig op de weg. Waarschijnlijk omdat het vroeg op zaterdag morgen was. We vonden uit hoe enorm uitgebreid de stad Athene is, na ruim drie kwartier over de snelweg waren we de stad pas uit. Nu volgende een traject met wat tolwegen. De weg bestond uit 2x drie banen, waarvan de rechter steeds ca 20 km/uur langzamer reed dan de andere twee. Heel handig in een bergachtig land. Het landschap werd nu ook steeds plezieriger om naar te kijken. Veel bomen zijn er niet, maar daar waar ze waren waren ze fris groen. Hier en daar waren er al wat akkers bebouwd en langs de kant een mengsel van kamille, klaprozen, hibiscus en korenbloemen. Na zo n anderhalf uur rijden werd onze weg een tweebaansweg met dubbele streep en gingen we de bergen in. De nabijliggende bergen hebben ook witte toppen. We stoppen in een klein bergdorp, Arachova, het is een wintersportplaatsje voor de atheners. Gek om in april, bij 25 graden de skischoenen in de etalage te zien staan.
Op een pleintje drinken we koffie onder de net uitlopende platanen, op een zacht chill bankje met felgroene kussens.
Dan gaan we weer verder richting Delphi, hèt Pandaatje moet zich nu van de beste kant laten zien, want de helling wordt wat steviger. In Delfi vinden we dan het enige parkeerplaatsje, en lopen we terug naar de ingang van het heiligdom. Vlak na de ingang sta je dan oog in oog met de navel van de wereld. Althans, archaers hadden die uit de lucht zien vallen, en dachten natuurlijk dat Zeus m gooide. Er zijn overigens meerdere navels van de wereld in het Delphi complex geweest. Ok verder langs het schatkist van de Atheners wat nog echt Goed intact is en dan naar de tempel van Apollo. Emilie was blij dat haar voorstelling van zaken de juiste was. De orakelende pythia werd uitgehoord in de tempel van Apollo, en niet zoals Irene dacht terwijl ze wiebelend op en driepoot boven een walmende kloof hing...
We lopen nog helemaal verder naar boven langs het amphitheater en door naar het stadium. Dit dankt zijn naam aan de afstand de Stade , zijnde 178,35 meter -1x de afstand binnen dit U vormige stadion. De pythische Spelen benutten dit stadion op de 5e dag van de achtdaagse spelen om er te worstelen, speer en discuswerpen, verspringen en hard te lopen. Ze renden dan de 1stade, de 4stade en de 24 Stade. Een speciale was de hopliet, een 2-4 Stade run met wapenrusting, schild en helm aan. Heet karweitje... Hopelijk waren het Winterspelen. Op de terugweg lopen we meer langs een bespaarde. Emilie gaat even bij de rotswand kijken of er vleermuizen zitten en loopt het hoofdpagina af.. En trapt bijna op een slang. Een bruine van een halve meter, zonder stippels. Griekenland blijkt 23 soorten slangen te huisvesten, en beren trouwens .. Die zagen we dan weer niet.
We lopen naar de auto over het bergpas. De hoogte die we overbrugd hebben is groter dan die naar get Parthenon, dat hadden we niet gedacht.
Daarna gaan we door naar het dorpje Galaxeidi wat een halfuur rijden verderop ligt. We verblijven en het leuke hotel Ganimede. Eerst zitten we nog even prima te verbranden in de zon aan de haven. Dan doen we het geheel nog even dunnetjes over op de binnenplaats van Ganimede.
S avonds gaan we terug naar de haven om te eten. De feestverlichting is aan.. Fat is de zogenaamde Paasverlichting, kaarsen en paaseieren zoals we bij ons kerstfiguren hebben.
Een groep meisjes gaat door de straten met een viool, wat gitaren en een trom. Ze zingen er een leid bijen bellen aan bij de huizen. Men geeft ze paaseieren, snoep of een bloem. Het is het gebruik voor de naamval van Lazarus.
Om negen uur scherp kwam de man van de auto. Na wat plichtplegingen ontvingen we de sleutels van een rode Fiat Panda en konden we op weg. Het was eigenlijk vreemd rustig op de weg. Waarschijnlijk omdat het vroeg op zaterdag morgen was. We vonden uit hoe enorm uitgebreid de stad Athene is, na ruim drie kwartier over de snelweg waren we de stad pas uit. Nu volgende een traject met wat tolwegen. De weg bestond uit 2x drie banen, waarvan de rechter steeds ca 20 km/uur langzamer reed dan de andere twee. Heel handig in een bergachtig land. Het landschap werd nu ook steeds plezieriger om naar te kijken. Veel bomen zijn er niet, maar daar waar ze waren waren ze fris groen. Hier en daar waren er al wat akkers bebouwd en langs de kant een mengsel van kamille, klaprozen, hibiscus en korenbloemen. Na zo n anderhalf uur rijden werd onze weg een tweebaansweg met dubbele streep en gingen we de bergen in. De nabijliggende bergen hebben ook witte toppen. We stoppen in een klein bergdorp, Arachova, het is een wintersportplaatsje voor de atheners. Gek om in april, bij 25 graden de skischoenen in de etalage te zien staan.
Op een pleintje drinken we koffie onder de net uitlopende platanen, op een zacht chill bankje met felgroene kussens.
Dan gaan we weer verder richting Delphi, hèt Pandaatje moet zich nu van de beste kant laten zien, want de helling wordt wat steviger. In Delfi vinden we dan het enige parkeerplaatsje, en lopen we terug naar de ingang van het heiligdom. Vlak na de ingang sta je dan oog in oog met de navel van de wereld. Althans, archaers hadden die uit de lucht zien vallen, en dachten natuurlijk dat Zeus m gooide. Er zijn overigens meerdere navels van de wereld in het Delphi complex geweest. Ok verder langs het schatkist van de Atheners wat nog echt Goed intact is en dan naar de tempel van Apollo. Emilie was blij dat haar voorstelling van zaken de juiste was. De orakelende pythia werd uitgehoord in de tempel van Apollo, en niet zoals Irene dacht terwijl ze wiebelend op en driepoot boven een walmende kloof hing...
We lopen nog helemaal verder naar boven langs het amphitheater en door naar het stadium. Dit dankt zijn naam aan de afstand de Stade , zijnde 178,35 meter -1x de afstand binnen dit U vormige stadion. De pythische Spelen benutten dit stadion op de 5e dag van de achtdaagse spelen om er te worstelen, speer en discuswerpen, verspringen en hard te lopen. Ze renden dan de 1stade, de 4stade en de 24 Stade. Een speciale was de hopliet, een 2-4 Stade run met wapenrusting, schild en helm aan. Heet karweitje... Hopelijk waren het Winterspelen. Op de terugweg lopen we meer langs een bespaarde. Emilie gaat even bij de rotswand kijken of er vleermuizen zitten en loopt het hoofdpagina af.. En trapt bijna op een slang. Een bruine van een halve meter, zonder stippels. Griekenland blijkt 23 soorten slangen te huisvesten, en beren trouwens .. Die zagen we dan weer niet.
We lopen naar de auto over het bergpas. De hoogte die we overbrugd hebben is groter dan die naar get Parthenon, dat hadden we niet gedacht.
Daarna gaan we door naar het dorpje Galaxeidi wat een halfuur rijden verderop ligt. We verblijven en het leuke hotel Ganimede. Eerst zitten we nog even prima te verbranden in de zon aan de haven. Dan doen we het geheel nog even dunnetjes over op de binnenplaats van Ganimede.
S avonds gaan we terug naar de haven om te eten. De feestverlichting is aan.. Fat is de zogenaamde Paasverlichting, kaarsen en paaseieren zoals we bij ons kerstfiguren hebben.
Een groep meisjes gaat door de straten met een viool, wat gitaren en een trom. Ze zingen er een leid bijen bellen aan bij de huizen. Men geeft ze paaseieren, snoep of een bloem. Het is het gebruik voor de naamval van Lazarus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
