Zwavelbad op Samosir, Dag 6, vrijdag 20 juli.

De zon breekt niet helemaal door vanochtend, maar toch is het veel lichter vandaag
Vandaag gaan we naar de Pangururan hete bronnen (Hot Springs). Toch nog vroeg op, we hebben er al meteen een beetje spijt van. Er hangt een wat vreemde sfeer onder de obers van het ontbijt; ze zijn het er duidelijk niet mee eens dat we een voor een verschijnen aan tafel. De laatste krijgt dan ook geen eitje meer..Nou vooruit dan--thee dan. Helemaal niet iets wat we gewend zijn.
Pangururan is de hoofdstad van het kratereiland Samosir. Dit is de enige plek op Samosir die via een brug verbonden is met het vasteland. Om de hete bronnen te bezoeken moeten we, overigens na een enorme slingerende rit, deze brug oversteken en naar Mt. Belirang moeten rijden. Wanneer je de berg nadert ruik je de overheersende zwavellucht, dat alleen maar erger wordt naarmate je de bronnen zelf nadert en het verder zo mooie heuvelachtige landschap wordt ook helemaal grijs en kaal. Door het zure zwavel vind je nog nauwelijks vegetatie rond de bronnen. Wanneer we aankomen is het ook nog eens zo heet dat je aan een warm bad al helemaal niet moet denken. Annefloor wordt er zelfs spontaan ziek van. De echte bronnen zijn te heet en te giftig om in te baden, maar de lager gelegen bronnen zijn wel geschikt om in te baden. Er zijn verschillende baden, waaronder een speciaal bad voor buitenlandse reizigers, dat is dan nog ietsje kouder., maar al gauw een graad of 60. Je kunt er je voet niet eens insteken. Veel toeristen zullen er niet komen—er is nauwelijks plaats je ergens om te kleden. Een kippensoepje durven we er nog wel proberen. Annefloor knapt langzamerhand weer op. Op de terugweg hebben we nog een fris buitje.