Lombok- Bali met belabberde kapitein

Al vroeg waren we vandaag klaarwakker . Het resultaat van een rustig hotel wat redelijk op gehoorsafstand van de meeste moskeeën lag; hotel puri Saron voor wie dat weten wil. Irene trok een aantal baantjes in het koele water in alle vroegte. Rob had zich afgevraagd of de flessen sterke drank in de poolbar elke na h bleven staan, maar dat wAs toch niet het geval. Het keurig ordenen op de glazen staanders in de bar was een onderdeel van d ochtendroutine van de zwembadjongen.
Om 10 uur stond de taxi klaar om ons over de schitterende kustweg naar Teluk Kode te brengen. Dit was de startpagina van de gilicat, een vaartuig van onbekend type, wat ons naar Bali zou brengen. We bleken eigenlijk vel te vroeg vertrokken gezinnen want de embarkation om 11.20 haalden we dik, maar de geplande afvaart om 11.40 uur lukte echt omdat de boot niet daar was. Een opgewekte jongen hield een weinig opwekkend verhaal geënt op de vliegtuigmaatschappiijen hoe we moesten omgaan met een noodsituatie. Zowel de 25pct capaciteit ( van het aantal passagiers aanwezig), als de opmerking, stay together than we zwom together" maakte mijn vertrouwen er niet beter op. De kapitein zetten de motor op vol en we stoven de Zee op. De kapitein had rooddoorlopen ogen en staarde soms melig onze richting uit. Gezien zijn Voortdurend sturen en de kriskras hekstroom voer hij niet de beste vaart van zijn leven. We deden er, buiten de vertraging een uur langer over dan volgens het schema noodzakelijk was. BlIj dat we aan land waren. De tocht naar Ubud is dan toch nog wel een uur. Wel weer heel mooi met alle mooie tuintjes, de tempeltjes en se knalgrone rijstvelden.We slapen in lokazen bungalows, morgen krijgen we een andere kamer. Robs kiespijn wordt eer erger dan beter, hij houdt wat ruggespraak met Het ziekenhuis en bezoekt twee apotheken. Nieuw antibioticum, Irene op zoek naar de Tjenkeh, met 90 pct Eugenol, maar niet gevonden. Morgen maar naar een obat toko.