Batak Toba, graven, huizen en dansen

Jojo en Ferry staan vroeg (ja half 9) klaar voor een tocht op het eiland. We gaan eerst naar Ambarita om een dorp te zien met enkele koninkijke huizen. Horas! Deze dag was het enigszins bewolkt, maar af en toe kwam het zonnetje lekker door vooral aan het einde van de dag.

Met ons busje met Ferry en Jojo gaan we vandaag op weg naar allerlei plaatsjes op het schiereiland.
Na een bijna overdosis aan bochten komen we eerst in Tomok. Daar zien we een begraafplaats met 300 jaar oude
graven van een koninklijke familie. Maar we gaan ook het dorpje in. In het centrum schijnt vorig jaar een waringinboom te zijn omgewaaid; een slecht teken. Het dorpje zelf telt verschillende typisch Tobabatak huizen. . Opvallend dat sommige begrafenisrituelen parallellen vertonen met die van de Toraja’s in Tana Toraja op Sulawesi, zoals het begraven van kinderen in bomen en het rechtop plaatsen van de graven. Ditzelfde schijnt dan ook weer op Borneo bij de Dayaks te gebeuren. ,maar dat hebben we dan weer niet gezien.

Daarna gaan we naar het dorpje Ambarita. Op de binnenplaats in het oude centrum van Ambarita staan 300 jaar oude oude stenen stoelen, tafels en bankjes waar in vroeger tijden de koning en zijn dorpshoofden vergaderden en waar terechtstellingen en excecuties plaatsvonden. Op een stenen blok in het midden werden de vijanden onthoofd. Een andere stenen sculptuur wordt de kannibalistische ontbijttafel genoemd.
In het dorp was een rechtbank en allerlei executieplekken worden ons getoond. We krijgen wat inside information over de rechtsgang toendertijd. Nou ja, toendertijd- het is allemaal nog niet eens zo lang geleden opgehouden Ook kijken we weer in een huis, waar grote weefgetouwen staan opgesteld waar traditionele gewaden worden geweven. Alles in zwart-rood en wit. Er is ook een klein museumpje, wat moeite heeft met de luchtvochtigheid.

Langs de weg naar het graf staan kraampjes waar Batakvrouwen allerlei souvenirs verkopen. Batak-'boeken' met het Batakschrift op de boombast, Batakkalenders op stukjes bamboe, geweven stoffen (ulos ulos), bronzen beeldjes en 'oude' messen en zwaarden. Achter de graven staan een stuk of twaalf willekeurig naast elkaar geplaatste door mos overwoekerde beelden. De beelden stellen een hofhouding met muzikanten voor.

Simanindo is een ander interessant traditioneel Batak Toba dorpje, waarvan het oudste gedeelte nog omgeven wordt door
een verdedigingswal. Het grote koningshuis is tegenwoordig een museum. Het aantal buffelhorens aan de buitenzijde laat
zien hoeveel generaties vorsten er zijn geweest. In Simanindo zien we een stevige tourist trap: Batakdansen die in de buitenlucht worden opgevoerd.
Aan de overzijde van de tourist trap hebben ze lekkere koffie en heerlijke (ja hierlijke- zegt Jojo) bakbanaantjes.

Op het einde van de middag konden we even van de zon en het water genieten op het eilandje van het hotel. We lazen lekker een beetje onder het genot van echte cappuccino’s en Mango juices (Bloed van Kristien Hemmerechts, VS Naipaul en Rad des tijds) en s’ avonds gingen we opnieuw eten bij hetzelfde restaurantje als de dag ervoor. Andere gerechten, zelfde crew; Jojo weer als over en zingende ober. Zo verdiende hij zijn eigen maaltijd denk ik. We beginnen zachtjes aan in het ritme van het land te komen.