Rennen over de rand van Bryce

Vanochtend met Emilie in alle vroegte naar het park gereden. De bewakers zaten nog niet eens in de huisjes dus konden we zo doorrijden met ons unstoppable vehikel. (Een automaat ipv een handgeschakelde auto). We parkeerden op inspiration point, eigenlijk meer omdat we sunset point voorbij gereden waren . Toen gingen we maar hardlopen over het pad langs de canyon, deels geasfalteerd, deels zand met steentjes, de heenweg ging in een ruk- terug werd het wel veel zwaarder maar het ging toch lekker . Onze hoogtetraining is zo mooi aangevangen. Een voldaan gevoel om langs zo n prachtig uitzicht te hollen. De kleuren waren in dit morgenochtend toch weer anders dan gisteravond.
Thuis even de was gedaan en ontbijt gekocht. De rubys in is weleen erg commercieel  oord en het houdt hier echt een monopoliepositie op wat voor soort negotie ook. Het ontbijt was dus plotseling niet inbegrepen in de voorgesproken prijs.
Zelf lekker een musliontbijtje opgegeten in de zon aan de pichnicktafel.
Toen wilden we met z'n allen natuurlijk ook wat doen en zijn we nog eens teruggegaan naar bryce. Eerst even naar het Visitor centre, nieuwe drankfles gekocht want die van Sawadee was kapotgevallen. Emilie kocht een poster voor op haar nieuwe kamer.
Daarna hebben we opnieuw geparkeerd bij inspiration point omdat Rob dacht een mooie wandelloop van daaruit te kunnen starten, de zogenaamde Peekaboo loop. Dat bleek later precies andersom te werken maar dat wisten we toen nog niet. We gingen eerst min of meer in kolonne de diepte in, enigszins gehaast want er zat ons een schoolklas op de hielen. 
Ondanks de naam is Bryce Canyon overigens geen canyon. Het is niet  de normale regenval en de waterafvloed die tot de erosie heeft geleid maar  een combinatie van winderosie, watererosie en ijserosie. Die erosieve krachten vormden speciale vormen de zogenaamde hoodos. De hoodoos zijn een soort pilaren, de indianen dachten dat het mensen waren die voor straf door de coyote ( een godheid voor de Paiute indianen) in een pilaar waren veranderd. Deze hoodos zijn ontstaan doordat zachter gesteente door de combinatie van deze drie erosie factoren langzamerhand wegsleten van de rotsen, waarna alleen het hardere gesteente achterbleef in de vorm van pilaren. Dat zien we dus nu.
Een groep valleien in de vorm van (door erosie gevormde) amphitheaters strekt zich uit over een afstand van ongeveer 30 kilometer in Bryce Canyon, elk met soms duizenden hoodoos. Het hoogste deel van het National Park, met uitzicht op verschillende amphitheaters, heet Rainbow Point en dat lag nog hoger dan inspiration bevindt zich op ongeveer 2.800 meter 8400 ftr hoogte aan het eind van de enige weg door Bryce Canyon.
Wij wilden de Navajo route lopen, maar toen we na tussen alle pilaren doorgelopen te zijn beneden inhet dal kwamen, bleek deze route afgezet. We gingen toen maar verder op het Queens graden pad wat bij het andere einde van de Rim uitkwam. Prachtige foto's gemaakt, weer meer chipmunks gezien en veel soort vliegende cicaden gezien/ gehoord. Het groen wat zich, behalve de pine bimen tussen de pilaren bevindt is voornamelijk Hulst en een euphorbiasoort die veel weghad van de christusdoorn. Al met al geen aanrader om in te vallen..
S middags hebben we de wedstrijd Argentinië Nederland gekeken , een best leuke wedstrijd, naar zonder goals, zodat t strafschoppen werden en Nederland eruitvloog.
S avonds pizza's gehaald bij de afhaalpizza. Soort prefab dingetjes gekregen- Amerikanen kunnen echt niks met eten.