Ecolodge

dinsdag 17 juli We verblijven in een heel mooie ecolodge, waar we met een hangbrug naartoe moeten. Om 7 uur begint de trek met de stop bij de orang oetangs. Om 6 uur moeten we dus ontbijten. Dat kan niet want dat gaat het restaurant net open. We lopen slappdronken naar het halfopen restaurant en treffen slechts een medewerker die net de kleedjes op tafellegt. Hij zegt wat zjin jullie vroeg we zijn nog niet open. Bij het plaatsje Bohorok, gelegen in het regenwoud aan de rand van het Nationale Park Gunung Leuser, ligt het rehabilitatie
centrum voor orang-oetans. Hier probeert het World Wildlife Fund in samenwerking met de Indonesische
Natuurbescherming orang-oetans die in gevangenschap hebben gezeten te leren weer zelfstandig in de natuur te overleven.
Van sommige dieren is de moeder dood geschoten, andere zijn uit hun woonomgeving verdreven, omdat deze werd
vernietigd door houthakkers. Ook dierentuinen sturen af en toe orang utangs naar het WWF. De orang-oetans wordt geleerd
welke bladeren en fruit ze in het regenwoud kunnen vinden en hoe ze een slaapplaats moeten maken door takken te
buigen. Daarna worden ze onder begeleiding naar de voederplaats gebracht zodat ze kunnen wennen aan het leven in het
wild. Vervolgens worden ze op zichzelf aangewezen. Het dieet wat ze krijgen is eenzijdig zodat ze zelf initiatief moeten leren
nemen om iets anders te eten te krijgen. Twee keer per dag krijgen ze een uiterst karig menu van bananen en melk.
In de vroege ochtend gingen we met een gids het oerwoud in op zoek naar verschillende dieren zoals neushoornvogels, de
slanke Thomas bladaap en natuurlijk de orang-oetan. Na een voettocht van ongeveer een half uur kwamen we bij de plek waar de
orang-oetans 2 maal daags gevoederd worden. Daarna wandelden we nog een tijdje verder en kwamen we op een andere plaats weer een oran met haar jong tegen. Zij kwam nog dichter bij. We zagen toen ook het thomasaapje en ook nog een duizendpoot.
Toen lierpen we naar de hoogte van Bohorok en met een vlot van 4 grote banden raftten we de ricier af tot ons hotel.
Eenmaal opgedroogd en gedouched gingen we terug in de richting van Medan.
Na Medan stijgt de weg al vrij snel de frisgroene bergen in. Langs de weg naar Brastagi staan kraampjes waar de vruchten
van het seizoen verkocht worden. Durians, mangistans en rambutans die samengebonden worden tot ruige felrode bossen.
U kunt stoppen bij deze kraampjes om kennis te maken met de exotische vruchten van het eiland. Ook ziet u hier en daar
vliegende honden opgesloten in kleine hokjes, deze zijn voor de verkoop. De christelijke Batakkers zijn zeer gesteld op het
malse vlees van deze fruitetende vleermuizen.
Indonesië kent vele stammen en een daarvan is de Batak, een stam van woeste bergkrijgers die zich eeuwen geleden
rondom het vulkaankratermeer Toba vestigden. Oorspronkelijk woonden de Batak in het laagland van de Himalaya en
boven-Birma. Ongeveer 1500 jaar geleden werden ze daar verdreven en vestigden ze zich in Sumatra. De Batak trokken
vrijwel direkt door naar de hoger gelegen delen van het eiland, daar dit landschap het meest weg had van het land van hun
voorouders. Toch hadden ze contact met de bewoners van de lagergelegen kustgebieden, waarvan ze onder andere de
natte rijstcultuur overnamen. Gevangen tussen twee Islamitische volkeren, de Acheërs en de Minangkabau, leidden de
Batak tot de komst van de Nederlanders een geïsoleerd bestaan. Het waren de tochten die de befaamde natuurvorser F.W.
Junghuhn in 1840-1841 in dit gebied ondernam waardoor de Batak voor het eerst enige bekendheid kregen. Omstreeks het
midden van de 19de eeuw kwamen de Batak onder de invloed van de islam en het christendom. Nederlandse en Duitse
missionarissen van de Rheinische Mission bekeerden de Batak tot het christendom, waarmee een einde kwam aan hun
eeuwenoude animisme en kannibalisme. Toch was het nog rond de eeuwwisseling rumoerig in de Bataklanden en waren de
hier wonende stammen nog allerminst aan het Nederlands gezag onderworpen. Het geluk was aan de kant van de Batak
toen overste van Daalen die tijdens zijn campagne van 1904 in de Gayo en Alas landen geen tijd bleek te hebben ook de
Bataklanden op zijn hardhandige manier te pacificeren. Doordat de overste in Alas vernam dat van Heutz naar 's
Gravenhage was ontboden, en begreep dat dit betekende dat zijn baas Gouverneur-Generaal zou worden en hijzelf zijn
opvolger, haastte hij zich terug naar Kota Radja om zijn mededingers voor te zijn.
De Bataks worden onderverdeeld in 6 stammen. Dit zijn de zijn de Karo-, Toba-, Simalungung-, Pakpak-, Angkola-, en de
Mandailing Batak. De stammen hebben elk hun eigen dialekt en gebruiken. Elke Batakstam (marga) bestaat uit meerdere
hechte clans (huta) die afstammen van een enkele mannelijke voorouder. Zorgvuldig is men in het bijhouden van de
genealogieën die moeten bepalen welke status iemand heeft. Van welke clan men lid is hangt af van de vader.
Voor de Batak is de ziel, die ze tondi noemen, het wezenlijkste deel van mens, dier en plant. Wanneer de tondi het lichaam
verlaat zal ziekte en rampspoed volgen. Tussen de scheppingsverhalen van de verschillende volken bestaan duidelijke
overeenkomsten. Zo kennen de Dajak van Kalimantan en de Batak van Sumatra een boven-, midden- en onderwereld. De
Batak hangen tegenwoordig voor het merendeel het christendom aan en zijn overwegend protestant. Veel Noordelijke Batak
zijn echter animisten gebleven, en de Mandailing hangen tegenwoordig het Islamitische geloof aan.
De Batak gelden tegenwoordig als een van de meest trotse bevolkingsgroepen van de Indonesische republiek. Tegelijk
hebben ze minder moeite met het zich aanpassen aan de moderne tijd dan de meeste andere volkeren van Indonesië en
zijn ze een van de meest ondernemende bevolkingsgroepen van de archipel. Vooral in het transport, het toerisme en het
leger bekleden ze hoge posities.
3
Na 2 uur nadert u het uitgestrekt Karo-plateau: het thuisland van de Karo-Batakkers. Door de ligging van werkende vulkanen
is het plateau zeer vruchtbaar en kan er dan ook van alles verbouwd worden. De heuvels zijn begroeid met wortels, kolen,
bonen en allerlei fruitbomen. Het hooggelegen en koele plaatsje Brastagi ligt tussen de 2 vulkanen de Sibayak en Sinabung
en was vroeger bij de Nederlanders een geliefd vakantieoord. Bij helder weer kunt u beide vulkanen vanuit uw hotel
bewonderen. In de namiddag kunt u een kijkje nemen op de kleurrijke fruit- en groentemarkt.
Overnachting in Danau Toba Cottages in Brastagi. (1 dbl + 1 twinkamer)
Jl. Gundailing
Tel: 0628-91346 / Fax: 0628-91347
Het hotel ligt even buiten het centrum van Brastagi, u wandelt er via een mooie en rustige route in ongeveer 20 minuten
naar toe. De ruime standaard cottages bieden een prachtig uitzicht over een heuvelachtig landschap met agrarische velden.
Er is een klein zwembad en een eenvoudig restaurant. Vanaf het hotel heeft u goed uitzicht op de nabijgelegen vulkanen.
Inclusief ontbijt.