Van sedona naar grand canyon

Vanochtend waren we toch allemaal wel vroeg op. We konden terecht bij de buitenbad van het ontbijtbuffetje. Het was een heerlijke temperatuur. Er waren allerlei cakejes en Engels ontbijt een een machine die Amerikaanse pannenkoeken produceerde als een printer een te printen document. Hier moest je er dan een bord onder houden.
We zoeken een trail uit om te gaan lopen. Het dichtst bij en mooi is de soldiers pas trail. Hier kunnen  we een stuk inlopen en zien dan de teacup sinkhole. Een ranger staat erbij om tweee Duitse jo gens uitleg te geven ; zodoende westen we dat de verzakking redelijk recent is, namelijk uit de negentiende eeuw, maar dat er nog meer staat te gebeuren. Een team geologen zag een erosispleet van anderhalve cm in 1990-  dat gat is intussen al 20 cm breed geworden.

De bergen hier zijn van afwisselende lagen zandsteen en kalksteen. De kalksteen is meer erosiegevoelig (fysische erosie volgens Annefloor). Zo ontstaat het grillige patroon van dikke en dunne lagen, en bovenop de bergen zelfs pilaarachtige pieken. 

De trail wordt aangegeven door stapelen stenen di in een vierkant, in kippengaas gevat pilaartje zijn gevat. Nadat we een ander hijghlight ( een poel met allemaal kikkers) hadden bekeken raakten we de aanduiding van de trail wel een beetje krijt. Het bleek achteraf dat we wel goed hadden gezeten. 

Daarna even naar het dorpje Sedona met een nieuw Centrumpartij met allerlei kunstgalerijen . Veel metalen kunst met verschillende emailletechnieken. De toegepaste kleuren zijn heel indiaans met veel oranje geel en turkoois. Aparte stijl , sommige grotere beelden van paarden waren zeker mooi. Zoals altijd lag er ook een  wetje ramsj tussen. We dronken nog even koffie in de Starbucks en gingen toen op pad richting Flagstaff. Eerst rijden we door een kloof met veel sparren en voornamelijk kalksteen rotsen. In de diepte sputtert een bijna droog riviertje over de vele stenen.