Ljubljana, een pareltje

Vandaan vroeg op om Ljubljana te aanschouwen. We gaan terug naar het stadscentrum met zijn drievoudige brug. Op het plein (gemoemd naar Staatsdichter Preseren,), voor de grote rode kerk die getooid is met de zinspreuk "Ave, gratiae plena" , staat een groep Italianen naar hun gids te luisteren, verder is hetbetrekkelijk rustig. Links langs het water is een prachtige zuilengalerij, door Annefloor wn. Emilie direct als Stoa betiteld, erachter schemert de dagmarkt door. Wij gaan voorlopig rechtuit een brede voetgangerszone in en dan linksaf door een gezellige winkelstraat. We passeren een obelisk met mooie beeldhouwwerken eromheen. De huizen hebben oude kleuren, soms pastel, soms iets harder, maar het combineert allemaal s bitterend met elkaar. De barokke gevels zijn soms rijk versierd met leeuwen, of gebeeldhouwde koppen.
Aan het einde van de straat helt het licht wn. Het lijkt vanzelfsprekend dat we de 120 meter hoge heuvel oplopen waarop het kasteel, de ljubljanski grad, is gebouwd.
Het kasteel is uit de veertiende eeuw, verschillende malen half verwoest, en nu weer mooi opgebouwd. Er zijn verschillende presentaties in, zoals die van het oudste wiel van Europa, een fototentoonstelling van een Sloveense fotograaf die over Slovenië heeft gepresenteerd in de National Geographic, en gewoon een mooi trappenhuis in Jugendstil naar de klokkentoren.
Eenzelfde type smeedwerk, maar dan dubbelspiralig, zit ook in een ander deel van het kasteel waar we even koffie dronken. Grappig wel was dat men terwijl wij daar even uitpuften een soort airco voor terrassen aanzette. Het kwam er op neer dat er koude vochtige lucht over ons werd uitgeblazen vanuit de parasols waar we onder zaten. Wel weer een herrie natuurlijk!
Dan gaan we terug de stad in en winkelen, wel mooie winkels overal. We eten later in een van de gezellige straatjes vlak bij de burcht, en luisteren nog even naar een soort Iers-Sloveense muziek, een groepje met gitaar, accordeon, fluit en cachon/bongo s. En op de terugweg naar het hotel komen we natuurlijk het zigeunergroepje met de twee klarinetten en de accordeon weer tegen. Rond tien uur gaan we naar het vliegveld om Sam op te halen. Gelukkig heeft hij het vliegtuig nog gehaald, want hij had ook maar zo in Barcelona terechtgekomen, wanneer hij niet op tijd op de borden had gekeken!