Rivierkreeftjes in de merced

Vandaag wordt het loeiwarm. Zelfs op de hoogte van Tuolomne Meadows is 36 graden voorspeld. We moeten dat dan maar tackelen met de auto en een kleine beetje lopen. Dat kan lastig worden op een zondag. Ook gisteren was het behoorlijk druk in dit park.
We ontbijten met een eitje en zoete boterhammen. Daarmee bedoel I, dus dat het brood zoet is, ondanks alle pitten en zaden die men erop heeft gesmeerd. Een paar grijze squirl kijken nieuwsgierig toe.
We rijden weer eens weg zonder de achterklep dicht te doen. Even hilariteit dat dit echt een vakantiegimmick aan het worden is...Dan gaan we op weg naar de entree van het park. Er staat eerst een rijtje, maar met onze annual pass mogen we zo doorkarren, handig.
We rijden iets te vlug om de Bridal veil waterval te zien. Dus maar door naar het dorp en het visitors centre. In de deli drinken we even koffie. Er hebben zich hordes mensen verzameld op de zolderverdieping om de finale van het WK voetbal te zien. Wij zijn naar de lower en upper falls gelopen. De route is mooi maar de watervallen vAllen een beetje tegen. In zo'n droge tijd is de waterval nog maar een miezerig straaltje-- dat hadden we ook aan de omvang van de rinvier de merced voor onze hotelkamer al kunnen weten. Terug bij het Visitor venter horen we Duitsland het winnende doelpunt maken. Wij rijden weer verder en bekijken nog waar de Bridal veil waterval zou moeten zijn. Hij is er echt niet op dit moment. Dan maar weer verder terug en op een mooi plekje langs de kant op de terugweg gaan we lekker inde rivier de merced afkoelen. Zwemmen gaat niet want het water is geen 50 cm diep, maar erdoor lopen kan wel. Het is een wat glibberige tocht van de ene grote steen naar de andere . Als we dan een tijdje op een grote droege steen midden I  het riviertje zitten kijken we het glasheldere water in. Zou hier wat inzitten vraagt Annefloor. Forellen zegt Irene, maar die zi ik nu niet. Hooguit wat rivierkreeftjes zegt Emilie. En even later merkt ze op: oh en die zit nu hier. Rond haar steen scharrelt een stevige rivierkreeft  an zo'n 10 cm op de bodem. Irene ziet er ook een bij haar steen, en na een tijdje heeft Emilie er 3. De terugweg ondernemen wordt dan wat lastiger...
Thuisgekomen gaan we zwemmen in de pool, en vers eten eten wat we in de market iets ten westen van El portal hebben kunnen scoren. Druifjes toe, en echte koffie.